Ik voelde me vrolijk sinds mijn eerste dagen van het nieuwe jaar hier weer op Hogwarts. Het voelde zo goed om weer thuis te zijn. Soms was de sfeer in ons huis om te snijden. Vreselijk hoe de haat en liefde tegen elkaar botste, vooral toen mijn moeder eindelijk weer eens terug was. Rustig bladerde ik eens door mijn boeken heen, om misschien enigszins wijs te worden uit de woorden die er stonden, maar ik had te veel energie, waardoor ik me nergens op kon concentreren. “Kom op Crystal, je kunt het, concentreer je.” Praatte ik tegen mezelf en probeerde de letters, die eerder een woord zouden moeten vormen, in me op te laten nemen. Maar helaas, zelfs dat lukte niet. Ik stond op en keek om me heen, hier in de gangen kon ik me eigenlijk nooit concentreren. Misschien zou het werken als ik naar de grote zaal ging. Rustig wandelde ik er heen en plaatste me aan de tafel van mijn afdeling. Rustig legde ik mijn boeken weer neer en keek eerst eens om mij heen. Er was bijna niemand, op lerende studenten na. Ik probeerde de woorden opnieuw door te laten dringen in mijn hoofd. Sommige woorden kwamen binnen, anderen ook niet. Alles om mij heen had me de laatste paar dagen en misschien wel weken, enorm hard beïnvloed en daarbij was ik ook nog altijd op zoek naar een leuk iemand, een goede vriendin of vriend misschien. Misschien kon ze dat maar beter gaan doen, spontaan een praatje met iemand maken, maar waar vond je zo’n iemand? Rustig stond Crystal na enkele minuten terug op, maar bleef stil staan toen ze iets achter zich leek te horen.

Note: Open for everyone | Words: 281